wapenuitrusting

Vandaag even een rustig dagje bij ouders thuis. Vanochtend kwam Willeke op bezoek. Het voordeel van mijn ziek zijn is dat ik me steeds meer realiseer wat voor fijne mensen ik om me heen heb en dat contact kostbaar vind. Dat mensen die dicht bij mij staan dan ook zien hoeveel ik (positief) al veranderd ben, is erg fijn om te horen. Zo ervaar ik dit zelf ook. Heb veel meer rust in m’n hoofd en heb nu hele andere prioriteiten dan tot 1,5 maand geleden. Ik was echt geen vervelend mens tot 1,5 maand geleden, maar ben veel rustiger geworden en tegelijkertijd veel meer een kletskop. We zijn nog maar 1,5 maand onderweg, maar heb het gevoel alsof ik er al een militaire driltraining op heb zitten van een paar jaar. Je wordt keihard met je neus op de feiten gedrukt en van daaruit moet je jezelf zien te redden. Het voelt alsof je in oorlogsgebied wordt gedumpt, waar zwaar gevochten wordt. Alleen hoef ik niet keihard te vechten en ogen voor en achter hebben zitten, maar juist leren om alles los te laten. De tumor is het oorlogsgebied, de chemo’s zijn de vernietigende wapens. En mijn geestelijke wapenuitrusting helpt mijn hoofd om zoveel mogelijk positief te blijven en met goed gevoel vooruit te kijken.


Reacties

wapenuitrusting — 1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>