Het is alweer even geleden dat ik mijn laatste blog publiceerde. In de tussentijd heb ik wel blogs geschreven, maar niet online gezet. Soms heb ik vooral zin om van me af te schrijven zonder dat anderen het lezen.                                                                                                                         Gelukkig is het eindelijk een beetje koeler geworden buiten. De luchtvochtigheid bedroeg vorige week zo’n 97%, Belachelijk hoog. Iets waar astma-patiënten veel moeite mee hebben, maar ik ook grote moeite mee heb. Ik zweet als een otter en heb constant het gevoel dat er te weinig zuurstof in de lucht zit om normaal adem te kunnen halen. Inmiddels is het op sommige dagen al lekker winterjassen weer. Ik kan er echt naar uit zien wanneer het buiten koud is en ik binnen weer kaarsjes aan kan gaan doen. Een kop koffie erbij of warme chocolademelk… mmm…..

Vorige week had ik een lichamelijk onderzoek in het ziekenhuis. Een standaard controle. Hoewel ik een paar weken ervoor nog bloed had geprikt, vanwege mijn moeheid, en de bloeduitslag geen afwijkingen liet zien was ik alsnog erg gespannen. Gelukkig was alles goed en restte er de opluchting na de tijd. Ik denk niet dat ik ooit makkelijk over een nieuw onderzoek zal gaan denken. Altijd zal de angst in m’n achterhoofd blijven zitten. Als ik rationeel nadacht dan kon ik mezelf vertellen dat er niks was om me zorgen over te maken, maar als ik m’n gevoel en ervaringen liet spreken dan was er alle reden toe om bang te zijn.

Afgelopen zondag heb ik mee gedaan aan het Sky Abseilen dat door Pink Ribbon werd georganiseerd, om geld op te halen voor onderzoek naar betere behandeling van uitgezaaide borstkanker. Dit werd in Groningen georganiseerd, op de Grote Markt. Met mijn buurvrouw Gerda ben ik naar Groningen gereden met de auto en daar midden in het centrum in een parkeergarage mijn auto neer gezet. Eigenlijk was dit al uitdaging genoeg voor deze dag. Ik ben totaal niet bekend in Groningen en de drukte vanwege de koopzondag maakte dat m’n hoofd al helemaal vol zat met indrukken. Het Sky Abseilen gebeurde vanaf een grote kraan. Toen ik die kraan in het vizier kreeg kneep ik ‘m ineens vreselijk. Ik werd erg zenuwachtig en stond te trillen op m’n benen. Ik vroeg mezelf af waarom ik me toch ooit had opgegeven voor zoiets engs. Ik kon me vooraf helemaal geen beeld vormen van 40 meter hoogte – dat de hoogte was van waaraf ik zou gaan abseilen – en schrok echt erg van hoe hoog het uiteindelijk bleek te zijn. Toch was er niks in mij dat af zou gaan zien van deze stunt. Ook omdat ik al zoveel sponsorgeld op had gehaald en ik toch stiekem wel benieuwd was hoe het daar boven in het bakje zou zijn. Uiteindelijk bleek het een hele gave ervaring te zijn. Zie het YouTube filmpje voor een indruk:

http://www.youtube.com/watch?v=_A3zDnt3j-M&feature=youtu.be