Het was weer een spannend ochtendje vandaag. Vandaag had ik een afspraak bij de chirurg (die me geopereerd heeft) voor de uitslag van de operatie en wond check. Ik zag misschien nog wel het meest op tegen het eraf halen van de verbandpleister. De chirurg vertelde dat ze de afgenomen borst hebben onderzocht. Deze bleek achteraf niet te redden geweest. Hij zat vol met tumoren en nieuwe tumoren in wording. Alles was besmet. En dat ondanks de chemo’s! Zeer agressieve kanker dus! Ze heeft ook 14 klieren bij me weg gehaald, waarvan er 4 besmet waren. Gek genoeg was dit eerder een opluchting om te horen dat dan ik er van schrok. Ik wist nu zeker dat de amputatie de enige oplossing is geweest. De chirurg was erg tevreden over het genezingsproces van de wond. De verbandpleister mag er nu af blijven om de wond goed verder te laten genezen. Het was onvermijdelijk om de ‘kale’ wond te zien. Hij ziet er inderdaad mooi uit, voor zover dat kan. Het ziet er nog steeds uit als een verminking, maar al die agressieve tumoren zijn tenminste weg gehaald. De snijvlakken waren ook schoon. Goed teken. Ik gaf aan dat mijn arm, daar waar de zenuw doorgesneden is, steeds zo brandend aanvoelt. De chirurg herkende de klacht direct en zei dat de kans bestaat dat die pijn af zal zakken, maar of ‘ie volledig zal verdwijnen is de vraag. Ik kan daar zelf weinig aan doen om het te minderen. Nu is het wachten op de bestraling. Volgende week vrijdag heb ik een afspraak bij de bestralingsarts. Na de afspraak bij de chirurg vandaag had ik er ook nog één bij de regieverpleegkundige. Ik kon hier terecht met mijn vragen over wat nog komen gaat. Ik ben behoorlijk opgelucht.
Veel heel sterkte en kracht toegewenst, ik vind dat je je er goed doorheen slaat en dapper reageert op alle heftigs!
Esther, ik vind het knap hoe jij het doet.
Bah bah, ik zou niet weten wat ik zou doen, ik denk dat ik gek geworden zou zijn.
Je bent echt een kanjer!!!!!!!!!!!!!
Wat een geruststelling dat al die tumoren nu weg zijn! Dat dit nog kon na al die chemo hè…
Het is een gruwelijke ingreep, maar wel echt het enige mogelijke dus.
Heel veel sterkte in deze periode weer.
X
Saskia
En ik dacht al te merken zo vlak voor de operatie dat de tumoren weer aan het groeien waren geslagen! Erg blij dat ik niet van tevoren wist hoe erg het was. Dan was ik inderdaad vast gek geworden.
Jeetje, wat heftig dat die tumoren ondanks de chemo’s nog zo actief waren. Wel een goede beslissing dus om voor een volledige amputatie te gaan. En heel goed nieuws dat de snijranden schoon waren!
Hoe voel je je verder? Gaat het lukken om dit weekend naar je paard te gaan?
Die doorgesneden zenuw blijf ik altijd een raar gevoel vinden. Maar moet zeggen dat ik er voor een deel ook wel aan gewend ben. En echt pijn heb ik er niet meer aan. Wel af en toe een strak gevoel en een heel stuk huid dat gevoelloos is. En vreemd genoeg kan ik daar dan wel jeuk hebben, maar als ik dan krabbel voel ik niet dat ik krabbel.