Toen ik net ziek was en met de chemo’s was begonnen, kreeg ik van Tanja Visch een kaartje. Via het paardenforum volgde ze mijn ziekteproces en bood mij via een kaartje aan om, zodra ik weer aan de beterende hand was, bij haar vakantie te komen vieren. Dat vond ik al erg bijzonder en super lief, ware het niet dat Tanja ook nog eens in Zuid-Frankrijk woont en daar met haar man Arno een camping runt. Ik zei dat ik haar aanbod aannam en hun kant op zou komen zodra ik de reis aan zou kunnen.

Zondag 10 mei was het zover. Corine, de staleigenaresse waar ik Meagan heb staan, bracht mij naar het vliegveld van Rotterdam. Ik zou voor het eerst in mijn leven in een vliegtuig stappen en gaan vliegen. Het zou ook voor het eerst in 7 jaar tijd zijn dat ik op vakantie zou gaan. Ik zag niet op tegen de vliegreis. Het leek me een geweldige ervaring om in zo’n vliegtuig te mogen zitten. Eenmaal in het vliegtuig hadden we veel last van turbulentie en vond ik het toch ineens wel erg spannend. Even verklaarde ik mezelf voor gek dat ik mezelf de lucht in liet schieten op zo’n hoogte. Na een vlucht van nog geen 1,5 uur landde ik in Bergerac (FR). Hier wachtte Tanja mij op en zou het nog dik 1,5 uur rijden zijn naar haar huis. Het was al gelijk gezellig in de auto en ondertussen keek ik m’n ogen uit door de omgeving. Na een reis van ongeveer 7 uur kwam ik uiteindelijk aan op de plek van bestemming. Vreselijk moe, maar erg enthousiast. Tanja had een gîte voor me klaar gemaakt. Ook deze gîte was heerlijk gebruik van te mogen maken. Zo had ik toch ook fijn mijn eigen plek om tot rust te komen. Voor eten en drinken hoefde ik niet te zorgen. Ik kon iedere keer aanschuiven bij Tanja en Arno aan tafel. Heb veel nieuwe dingen gegeten die ik nog nooit eerder had gehad, maar het was allemaal erg lekker.

Mijn fotocamera was mee en heb er ook heel veel foto’s mee gemaakt. Dit heb ik verwerkt tot een filmpje (zie hieronder). Met grote regelmaat was ik te vinden bij het meer. De krekels hoorde je dag en nacht. Een erg gezellig geluid en gaf een extra dimensie aan het vakantiegevoel. Wanneer er boodschappen gedaan moest worden ging ik graag mee, om toch ook nog iets mee te krijgen van de cultuur. Ook de markt was een hele beleving op zich. Levende dieren zoals kippen, duiven en eenden waren er te koop. Als dit in Nederland zou gebeuren zou gelijk de dierenbescherming op de stoep staan, maar hier kon het nog gewoon.

Tanja en Arno hebben ook 5 paarden op het erf staan. Tanja zat helaas met de gevolgen van een gebroken teen en kon zelf niet heel veel met de paarden beginnen, maar we hebben samen nog wel een les kunnen doen met haar knappe Lipizzaner. Ook heb ik een paar keer op haar andere Lipizzaner mogen rijden. De paarden iedere ochtend kunnen begroeten vond ik al heerlijk. Ik vond het ook vreselijk moeilijk om afscheid van ze te nemen vlak voordat ik weer naar Nederland vertrok. Had er echt moeite mee. Maar ik heb aangegeven dat ik volgend jaar zeker weer terug kom. Het is me erg goed bevallen. Als dank voor mijn verblijf heb ik een promotiefilmpje gemaakt. Het is namelijk echt de moeite waard om daar eens een vakantie door te brengen!

Het was echt goed om er even een weekje tussenuit te zijn en ik had mijn vakantie niet beter kunnen besteden dan ik nu heb gedaan. Ik had me geen betere afsluiting van mijn ziekteproces durven wensen.