Longembolie

Vandaag de dag van de waarheid. Was al vanaf de vorige kuur bezig met de vraag wat er uit de bloedafname zou komen van vandaag. Ernstig vertraagd kwam ik in de wachtkamer terecht vanochtend, omdat één of andere malloot had besloten de weghelft uit te gooien die ons naar het ziekenhuis zou brengen. Gevolg: Gigantische file. Maar oke, eenmaal in de wachtkamer bleek ik niet de enige te zijn met vertraging. Binnen een minuut of 20 was ik aan de beurt. M’n bloed bleek erg slecht in de buisjes te willen lopen. Bloedafnemen was op deze manier voor het eerst een uitdaging voor degene die het afnam. Hierna konden we gelijk door naar de oncoloog. Hij kon al direct melden dat de bloedwaarden goed waren. Ik zei: “Huh????”  Noooooit verwacht! De stand van de witte bloedlichaampjes is zelfs belachelijk hoog. 7,5 is de stand. Zo hoog heb ik deze waarde nog nooit gehad sinds het begin van de kuren. Ook de rode bloedlichaampjes waren hoog. Ongeveer gelijk aan de vorige keer. Ik gaf aan dat ik me steeds zo benauwd voelde. Heb duidelijk de klachten verwoord en de oncoloog nam me serieus. Hij luisterde naar m’n longen, mat m’n bloeddruk en hartslag en zei vervolgens dat hij me verdacht van een mogelijke longembolie. Hij wilde graag dat ik vandaag nog een CT-scan zou onderdaan. Maar eerst hadden we nog een afspraak bij de verpleegster. Even verteld hoe ik de afgelopen kuur heb ervaren en toen kon ik daar ook weer vertrekken. Dus door naar de radiologie. Binnen 5 minuten was ik al aan de beurt voor de scan. Erg netjes. Kreeg weer een infuus aangelegd waardoor contrastvloeistof werd in gespoten. Scan duurde zelf ook maar vrij kort, gelukkig. Eenmaal klaar moest het infuus blijven zitten van de radioloog. Toen ik vroeg waarom zei hij dat de arts die eruit moest halen. Toen ik aangaf dat ik na de scan weer naar huis mocht en niet eens een afspraak meer had, liep hij ineens weg en kwam later weer terug. Hij zei dat ik terug moest naar de oncoloog. Tja, dan ga je je toch zorgen maken. ‘Dan zal het dus wel iets ernstigs zijn waarom ik niet naar huis mag’. Een minuut of 20 later zat ik voor de tweede keer bij de oncoloog. Hij vertelde dat uit de scan was gebleken dat ik inderdaad een longembolie heb. Blijkt vaker voor te komen bij mensen die deze set kuren krijgen. Maar ik moet dus aan de bloedverdunners. Mocht ik na de kuur van morgen me niet oke voelen, dan zal ik zonder veel problemen worden opgenomen in het ziekenhuis. Daar doen ze niet moeilijk over. Stelt mij weer erg gerust! Na de oncoloog moest ik weer terug naar de verpleegster die me uit zou leggen hoe ik de bloedverdunners – lees: prikken met ‘fijne’ naalden – aan mezelf toe zou moeten dienen voor de komende drie maanden.

Een longembolie is een afsluiting van de longslagader. Bloedpropjes vormen die afsluiting. Een deel van m’n longen wordt dus slecht voorzien van bloed. In het ergste geval schiet één van de bloedpropjes los en brengt het grote problemen voor m’n hart. Het verklaart mijn benauwdheid, druk op de borst en het snelle kloppen van mijn hart. M’n hart heeft de afgelopen weken hard gewerkt om alsnog genoeg bloed door de slagader te pompen.

Gelukkig word ik goed in de gaten gehouden en belt de verpleegster mij sowieso komende week even op om te vragen hoe het gaat, als ik al niet zelf heb gebeld met mogelijke klachten. We zullen wel weer zien..


Reacties

Longembolie — 6 reacties

  1. O bah, wat een tegenvaller dat je er een embolie bij hebt gekregen! Veel sterkte met prikken!
    En natuurlijk ook veel sterkte met je laatste kuur. De laatste loodjes wegen het zwaarst, maar je hebt die kuren nu bijna achter de rug. Na het dieptepunt van deze kuur is het alleen nog maar herstellen!

  2. Zo’n longembolie moet je niet licht opnemen hoor. Bij geval van twijfel je direct op laten nemen in het ziekenhuis. Daar ben je dan echt beter af en wordt je ieder moment in de gaten gehouden. Ik wens je heel veel sterkte voor je laatste kuur. Zodra die achter de rug is en je je beter voelt, moeten we elkaar misschien maar eens ergens ontmoeten.

  3. Lieve Esther,
    Wat een tegenvaller die embolie. Daar zit je natuurlijk niet op te wachten. Zorg goed voor jezelf, luister naar je gevoel en bij enige twijfel gewoon jezelf op laten nemen. Je hebt al genoeg voor je kiezen gehad.
    Zet m op meid, wij denken aan je!
    Groetjes Tanja

  4. En met die benauwdheid heb je al een paar weken mee gelopen?
    Heb je nog niet genoeg ellende gehad.
    Heb je fraxiparine gekregen?
    Hoop dat je je gauw beter voelt.
    Dikke knuffel van mij voor jou en megan.

  5. Jeetje, dat is schrikken! Doe je echt rustigaan nu. Ik heb een half jaar geleden in het ziekenhuis gelegen met een massale dubbele longembolie. Is echt heftig hoor! Ik liep er ook al een week of drie mee. Je krijgt al zoveel voor je kiezen! Dat prikken is niet echt fijn,maar ook dat went. Veel beterschap hiermee! Dikke knuffel!

  6. Ik heb ook een dubbele longembolie, waarbij vooral rechterlong zorgelijk was. Ik weet even niet meer hoe die prikken heten die ik krijg… Het zijn ook allemaal van die moeilijke namen.

Laat een reactie achter bij dorry vogels Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>