Lang leve de prednison. Afgelopen nacht erg beroerd geslapen en hooguit drie uurtjes gemaakt. Dat voelde ik wel vandaag eenmaal in de stoel op de dagbehandeling. Ik was al enorm moe voordat de kuur begon. Dat is niet heel erg fijn, maar was niet anders. Die prednison maakt me te druk in m’n hoofd om goed te kunnen slapen. Ik zat weer op kamer 5 vandaag. Mijn favoriete kamer. De enige kamer die uitzicht heeft op buiten ipv op andere patiënten. Het aanprikken ging in één keer goed vandaag nadat m’n hand in een warm badje had gezeten. De verpleegsters waren weer erg aardig vandaag. Dat is toch wel heel erg fijn. Ik zal niks gaan missen van de hele dagbehandeling en de kuren, behalve deze aardige mensen. Ik had geen last van de kuur zelf tijdens het inlopen. Ik merk nu wel dat de moeheid van vandaag er toch wel inhakt. Heb al even een uurtje op bed gelegen vandaag, want ook moeheid slaat gelijk op m’n maag. Ik hoop dat ik komende nacht even goed door kan slapen. Dan voel ik me morgen hopelijk weer een stuk fitter. Heb ook nog steeds last van de prednison. Hoofd gloeit de hele dag al. Maar gelukkig nog maar één dagje voordat ik er weer drie weken vanaf ben. Ik ga zo weer lekker richting bed. Dat zal de komende dagen weer de plek zijn waar ik mij het fijnste voel.