De herfst heeft sinds 2 jaar iets magisch gekregen… Nooit eerder hield ik zoveel van de herfst als de afgelopen paar jaar. Gek eigenlijk, want heb alle reden om een hekel te hebben aan de herfst. Het was de tijd dat ik ziek werd, maar ook de tijd dat ik de mooiste tijd uit m’n leven meemaakte. Het is niet te beschrijven hoe het is als je, voor je gevoel, voor de allerlaatste keer in je leven in het bos een boswandeling maakt met je paard. Ik hoor nog steeds het knisperen van de bladeren onder m’n voeten. Het is ook niet te beschrijven hoe het is om te bedenken dat je toekomst nog maar een paar dagen of misschien hooguit een paar maanden duurt. Alles gebeurd in het hier en nu. De grond voelde onder m’n voeten weggeslagen. Ik zou eigenlijk met de staleigenaresse, Corine, een buitenrit maken. Maar omdat ik al zo vreselijk moe was van alle onzekerheid, besloten we het bij een wandeling te houden. Het was de allermooiste wandeling die ik ooit heb gemaakt en ooit zal gaan maken. Ik kan me de route die we hebben gelopen helemaal niet meer herinneren. Ik weet zelfs het beginpunt niet meer en geen flauw idee wat ik na de tijd heb gedaan. Het enige wat ik nog weet was dat ik met Corine in het bos was, met onze paarden, en dat we een wandeling hebben gemaakt.
En dan zijn we ineens zomaar weer 2 jaar verder. Opnieuw is het herfst. Mensen om me heen zeuren over kou, harde wind, regen… De mogelijkheid om over zoiets te kunnen zeuren is al een zegen op zich. Ik heb vandaag een bezoekje gebracht aan mijn paard, tussen de buien door. En na de tijd heb ik zelfs nog even hardgelopen in het bos. Eenmaal thuis heb ik me lekker warm in een stoel genesteld. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in mijn vorige huis de tijd heb genomen om lekker opgekruld op de bank te zitten. Ik vind de herfst heerlijk.
Vanochtend was ik weer eens bij de huisarts op bezoek. Deze heeft mij melatonine voorgeschreven, omdat het slapen een ramp is de laatste weken. Twee tot 3 uur wakker liggen was aardig de standaard aan het worden. ‘s Nachts een aantal keren wakker worden ook en tussendoor erg licht slapen en vreemd dromen. Merk dat de melatonine z’n werk begint te doen. Voel me nu moe genoeg om naar bed te willen. Dat is al een hoera waard.