Dit is waarschijnlijk mijn vroegst geschreven blog van allemaal. Het is bijna 09:00 uur. Doordat ik door het raam zie dat het mooi weer is en de vogels al naar hartenlust fluiten, ga ik natuurlijk niet meer verder slapen. De bestraling staat pas voor vanavond gepland, dus vandaag kan ik overdag ‘doen wat ik wil’. Het is me gisteren gelukt om Meagan zelf op te zadelen. Wel met enige moeite, want alles moet zoveel mogelijk met mijn goede arm gebeuren. Mijn linkerarm kan nog weinig druk verdragen. Toch is het opzadelen gelukt en ging het opstappen ook al een stuk soepeler dan vorige week. Ook het afstappen was geen probleem, omdat ik Meagan weer terug kon parkeren bij het krukje waar ik ook op was gestapt. Het rijden was heerlijk en hoop dit vanmiddag weer te kunnen. Ik had na de tijd zelfs nog energie om de hondjes van stal in te laden in de auto voor een boswandeling. Het bos is praktisch om de hoek. Ik merk dat ik energie krijg van de zon. Vitamine D doet me erg goed en helemaal in combi met vitamine P. Ik mag dus wel in de zon zitten tussen de bestralingen door, maar het bestraalde gebied mag geen zon opvangen. Ik moet het kleine gebied wat mogelijk zon kan opvangen dus goed beschermen. Smeren met zonnebrandcreme helpt daar niet tegen, omdat ik niks mag smeren in dat gebied.
Zondagavond zag ik nog behoorlijk op tegen deze week, omdat ik die vrijdag ervoor geholpen werd door bestralingsartsen die duidelijk nog niet zo bedreven waren. Dat maakte dat bezoekje niet heel erg prettig. Gisteren lag ik binnen no time volgens het boekje op de tafel om de bestraling te kunnen laten beginnen. Ik hoop dat dat de komende tijd iedere dag zo mag gaan. Dat gesjor en gedoe aan m’n lijf vind ik écht niet prettig. Van en naar het ziekenhuis word ik vervoerd met de taxi. Dat wordt gelukkig netjes vergoed vanuit de verzekering. De chauffeurs zijn over het algemeen ook erg aardig en praatgraag. Ik ervaar gelukkig nog weinig vervelende bijwerkingen van de hormoonspuit en de pillen (Tamoxifen). Het kan nog komen natuurlijk, maar iedere dag zonder al te ellendige bijwerkingen is weer mooi mee genomen. Ik ervaar tot nu toe ‘s nachts alleen wat onrust en in de ochtend een wat licht misselijk gevoel. Ik teken ervoor als dit zo mag blijven.
Heerlijk dat de zon schijnt en je daar weer even lekker van kan genieten! Ik lees nog steeds je verhalen, ik weet alleen niet altijd wat neer te zetten.
Ik vind je zo dapper en stoer!
Als ik je verhalen lees leef ik echt met je mee!
Dankjewel Jessica!
Hallo Esther
Ik lees op bokt al een tijd je topic mee, maar mag daar nog niet in reageren.
Ik wil je laten weten dat ik jou bewonder om hoe sterk je hiermee omgaat.
Je komt over als een hele sterke vrouw.
Nog heel veel kracht toegewenst en heerlijk dat je alweer zo van je paardje kan genieten.