Vandaag had ik de keus uit zielig zitten zijn omdat ik niet bij de bruiloft van m’n broer(tje) aanwezig kan zijn, of er iets van te maken vandaag. M’n broer(tje) woont in Engeland en gaat daar ook trouwen met zijn Engelse vriendin Lisa. Mijn schoonzusje. Doordat ik zoveel last heb gehad van bijwerkingen van mijn medicatie ben ik qua conditie ook behoorlijk achteruit gehold, in slechts een week tijd. Pijn vreet energie en pijn slaat ook mijn andere organen. Door pijn heb ik ook slecht kunnen slapen en was ik overdag ook veel moe, met als gevolg weer meer last van pijn. Ik heb begin deze week de afweging moeten maken of ik mijn (al zwakke) gezondheid op het spel wilde zetten voor een lange reis naar Engeland. Als ik er op de heenreis al onderdoor zou gaan dan zou dat betekenen dat het pas weer een aantal weken duurt voordat ik daar weer een beetje bovenop aan het komen ben. Een reis betekend ook veel indrukken. Ik kan nog heel slecht indrukken verwerken. Ik zit snel vol en alles wat er dan nog bij op komt betekend dat ik me daar ziek door ga voelen. Het is nog steeds wennen hoe mijn hoofd en de rest van m’n lichaam met elkaar communiceren. Ik begrijp er soms nog niet al te veel van. Maar vandaag dus de keus. Ik kon vandaag zelf mijn dag maken of breken. Ik wilde zo graag weer de lucht opsnuiven bij mijn nieuwe huisje. Gewoon even een rondje lopen om daarna weer in de auto te springen. Ik vroeg me af of ik dit wel aan kon, maar heb mezelf gedwongen het te gaan proberen. Het was één van de weinige dingen die ik kon bedenken waar ik enthousiast en vol rust vandaan zou kunnen komen. Eenmaal daar aangekomen ontmoette ik al snel de dochter van de eigenaresse van de boerderij. Al snel kwam het onderwerp op paarden uit, omdat zij ook paardengek is. Zij heeft vier prachtige paarden in het weiland daar staan en ik kon ze deze keer eens van heel dichtbij ontmoeten. Wat een lieve dieren zijn het. Zodra ik er woon hebben we afgesproken om samen haar paarden op te gaan pakken qua training.

Uit de moestuin werden een paar grote courgettes gehaald, waarvan ik er twee mee kreeg. Ook een glas bramensap geproefd. Nog nooit eerder gehad, maar wat lekker!! Ik moet nog even bedenken hoe ik de courgettes ga laten passen in mijn maaltijd van vanavond, maar het schijnt erg lekker te zijn. Verder ben ik in m’n eentje even over het erf gaan wandelen. Het is er zo groot dat ik er wel even voor nodig heb om alles goed op me in te laten werken. Het voelde allemaal erg goed. Voordat ik de auto in stapte was ik even bang dat een tweede bezoek bij misschien tegen zou kunnen vallen. Misschien had ik alles wel geïdealiseerd. Maar niks bleek minder waar. Het was er zelfs nog mooier dan ik in gedachten had. Van daaruit ben ik naar mijn huis in Zwartsluis gereden om daar verder te gaan met dozen inpakken. Het ruimt er al mooi op. Na een uurtje was ik compleet gaar en vond ik het wel mooi geweest. Maar al met al heb ik toch meer energie gehad om dingen te doen dan ik vooraf had bedacht.

Ik ben blij dat ik vandaag de moed heb gehad om er een, voor mij, hele fijne dag van te maken.