Erfelijkheidsonderzoek longembolie

Wat een ochtend was het. Vanochtend was de eerste ochtend dat ik doorlopend bijna van m’n stokje ging door de spanning. Ik had een afspraak bij de oncoloog en moest daarna door naar de bestraling en bestralingsarts. Steeds bij ieder pijntje of dingetje in m’n longen weet ik bijna zeker dat ik longkanker heb. Of weer een longembolie. Heb ik een pijnlijke slokdarm, dan heb ik overduidelijk slokdarmkanker. En dan de spanning hoe het litteken zich gaat houden en de bijwerkingen van de hormoontherapie. Het is echt om gek van te worden. Alle spanning werd me vanochtend even teveel, voordat we in het ziekenhuis waren. Ik zou per vandaag mogen stoppen met de bloedverdunners. De kans op een longembolie zou daardoor wel weer licht toenemen. Dat gaf mij veel onrust. Helaas, én gelukkig, moet ik nog een maand bloedverdunners blijven gebruiken. De oncoloog heeft vanochtend gezegd toch het zekere voor het onzekere nemen en een onderzoek starten of de kans op een longembolie bij mij mogelijk groter is vanwege eventuele erfelijkheid. Dat stelt mij erg gerust dat hij mij niet zomaar van de bloedverdunners afhaalt en mijn zorgen wegwuift. Direct na de afspraak bij de oncoloog kon ik dus door naar de prikpoli. De prikmevrouw haalde 7 buisjes tevoorschijn. Ik zei: ‘Eh.. zijn die allemaal voor mij????’ Dat was dus inderdaad het geval. Allemensen, je kunt ook overdrijven met bloed aftappen. Ik vond 3 al veel een tijd terug. Maar goed, over 4 weken is de uitslag bekend ivm erfelijkheid longembolie. M’n vader heeft heel wat jaren terug een longembolie én een trombose gehad, dus erfelijkheid zou mogelijk kunnen zijn. Als het erfelijk is dan moet er worden over gegaan op een ander type hormoonpil. Nu gebruik ik nog Tamoxifen. Dat zal dan een ander type moeten gaan worden. Maar we zullen wel afwachten. Het mag gezegd worden;  ik ben echt onwijs blij met mijn oncoloog!

De bestraling gaat sinds twee dagen erg vlotjes en fijn. Zodra ik op de tafel mag gaan liggen ga ik gelijk proberen op gevoel goed te liggen, binnen de bestralingslijnen. Ik kan deze lijnen niet zien, maar ik weet onderhand al wel hoe ik ongeveer moet gaan liggen om grotere kans te maken op minder getrek en gesjor aan m’n lichaam. Vandaag ging dit voor de tweede dag achtereen erg goed. Dit scheelt een hoop energie en frustraties. Zoals het nu gaat ben ik erg tevreden en kan ik het nog wel 10 keer volhouden. De bestralingsarts was vandaag ook weer tevreden over het litteken en de huid eromheen. Het word wel steeds wat roder, maar het houd zich allemaal nog goed gelukkig.


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>