Eindelijk de definitieve prothese

De afgelopen dagen voel ik me niet al te goed. Het is net alsof mijn lichaam koorts heeft, maar na meten gisteren bleek dat ik zelfs geen verhoging heb. Toch doet ieder spiertje in mijn lijf pijn, net als m’n gewrichten. Zelfs mijn vingertoppen en tenen. Alsof ik doorzeefd ben met mesjes. Ik gok dat het een combinatie is van grote moeheid en de Tamoxifen. Gisteravond lag ik hierdoor al heel op tijd in m’n bed. Ik heb zelfs overwogen om een kruik mee te nemen. Niet omdat ik het koud had, maar om van die ellendig pijnlijke benen af te komen. Nu lig ik alweer erg op tijd in bed maar wilde ik nog even een blog schrijven. Door die pijnlijke spieren doet m’n arm ook meer pijn dan normaal. Zodra ik m’n slechte arm op een kussen breng voelt het alsof ik mijn arm op een kookplaat leg. Geen fijne dingen.

Wat wél weer erg fijn was vandaag is dat ik mijn prothese heb gekregen! Ben er nu al erg blij mee. Je ziet van de buitenkant nu echt geen verschil meer en voordeel is ook dat deze prothese gewoon fijn op z’n plek blijft zitten. Het voelt heel vertrouwd aan. Hij zit in een speciale bh waar een stofje achter is genaaid. Zo moet ik de prothese dus in de bh schuiven en ligt de prothese niet direct op de huid. Voordeel is dat de prothese zo perfect blijft liggen. Toch controleer ik steeds of de prothese nog wel op z’n plaats ligt. Dat is een automatisme die eruit mag gaan. De prothese heeft zelfs z’n eigen bedje voor de nacht. Een voorgevormd kommetje waar de prothese ook in is geleverd. Daar moet ie ‘s nachts in slapen om z’n vorm te behouden. Ik overweeg de prothese nog een naam te geven, zoals de grote tumor Ina heette. Suggesties zijn welkom trouwens.


Reacties

Eindelijk de definitieve prothese — 2 reacties

  1. Ik herken je lichamelijke klachten helemaal. Ik vond ook echt dat veel artsen ten onrechte heel laconiek doen over de hormoontherapie. Nadat ik de operaties en chemo’s achter de rug had (met de bestralingen was ik nog bezig, maar daar had ik niet zo veel last van) werd me verteld door de oncoloog dat ik nu het ergste wel gehad had. Ik hoefde nu ‘alleen nog maar’ 5 jaar lang elke dag een pilletje in te nemen en m’n hormonale cyclus eens in de zoveel tijd plat te laten spuiten. Alsof dat peanuts is!
    Ook deze fase van je behandeling is zeker niet niks, hoor! Ik had er ook behoorlijk veel last van.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>