Bij het bedenken van de titel van deze blog moest ik gelijk denken aan ‘De aanslag’. Een bekend boek van een Nederlandse schrijfster. ‘De bezichtiging’ zou zo maar een vervolg op dit boek kunnen zijn. Tot zover mijn fantasie.
Gisteren heb ik een bezichtiging gehad bij het huisje waar ik in mijn vorige blog over schreef. Het huisje staat in Veeningen. Dat is een plaatsje in Drenthe. Stiekem de provincie waar ik al zo lang weer naar toe terug wilde verhuizen. Oorspronkelijk kom ik ook uit Drenthe en iedere keer zodra ik het bord van de provincie Drenthe passeer overspoelt me een gevoel van thuis zijn. Nu woon ik nog tegen de grens van Drenthe aan, in Overijssel. Het was niet mijn bedoeling om direct een huisje te zoeken in Drenthe, maar ‘toeval’ regeerde. Het huisje bestaat uit één kamer. Omdat ik al erg graag in ruimte wilde inleveren heb ik hier totaal geen problemen mee. Het is een huisje wat onderdeel is van een boerderij. Compleet met rieten kap. Het heeft alles wat ik nodig heb en niks meer en niks minder. De locatie zelf is werkelijk adembenemend. Ik mag gebruik maken van een gigantisch terras, boomgaard en groentetuin. Ik kan dus iedere dag verse groente eten. Een gezonde levensstijl waar ik al graag naartoe wilde sinds mijn ziek zijn.
Ik heb ook iets met vlinders, zoals ik al eerder heb geschreven. Ik had me bedacht dat als ik er een vlinder zou zien, het een goed teken zou zijn. Na de eerste vlinder te hebben gespot bij het eerste tuintje, werd ik overspoeld met vlinders daar waar het huisje staat. Er staan veel grote struiken met bloemen erin waar vlinders op af komen. Het vliegverkeer in A’dam is er niks bij. Ze hebben er ook een aantal paarden, waaronder een prachtige Peruaanse dekhengst. Volgens mij heb ik een match gevonden voor mijn merrie die ik nog altijd eens wilde laten dekken. De eigenaren van de boerderij zijn enorm aardig. Voelde me er gelijk bij thuis. Een vriendin die mee was had er ook een erg goed gevoel over. We kregen een kop thee aangeboden en raakten verzeild in een fijn gesprek. Hierna werd de rondleiding vervolgd, omdat er nog veel meer bleek te zien. Ik keek mijn ogen uit. Mijn hoofd zat propvol indrukken en was verzadigd. Besloot dat we weer terug zouden gaan, omdat de terugreis mij ook nog genoeg energie zou kosten. Ik heb altijd gezegd dat ik thuis hoor op een boerderij, buiten. Ik ben niet iemand voor in een stad. Het platteland trekt mij enorm, maar dan wel het platteland van Drenthe. Dat glooiende en bosrijke Drenthe is wat mijn droom is om in te wonen. En nu gaat het binnenkort gebeuren. Mijn hoofd loopt nog over van alle indrukken en heb nog echt wel even een paar dagen nodig op z’n minst om daar weer rust in te krijgen. Ik heb in ieder geval een mooi vooruitzicht.
