Had er voor de middag al een heerlijke boswandeling op zitten met staleigenaresse en de hondjes. Een minuut of 20 gelopen, schat ik. Toch was het echt ruim voldoende, want eenmaal terug in de auto had mijn lijf het gevoel er een marathon op te hebben zitten van tig aantal kilometers. Bos ziet er best triest uit zo in de winter. Opeenstapeling van natte bladeren en mos tussen de kale bomen. Toch erg prettig zo’n stilte en de prettige geur die ondanks alles in het bos blijft hangen. Vanmiddag met Krista even een wandeling gemaakt met paard Unique. Ditmaal over de weg, langs de boerderijen. Na de tijd was ik echt wel gesloopt en ben ik even uurtje op bed geploft. Toch weer goed om mijn conditie weer een beetje op te bouwen voordat over 2 weken de volgende kuur weer begint.

Op m’n hoofd zit nu echt bijna geen haar meer. De kale plekken zijn met overhand aanwezig. De schilfers hangen aan m’n hoofd en dat jeukt echt vreselijk. Vandaar ook maar m’n hoofd voor het eerst ingesmeerd met een verkoelende zalf. Vreemde gewaarwording om ineens je hoofd in te moeten smeren, daar waar altijd haar heeft gezeten. Mijn hoofdhuid had ik nog nooit eerder gezien. Het zal nog een maand of 2 duren voordat mijn haar weer de kans zal krijgen om te groeien. Dan zit ik nog wel midden in de chemo’s, maar het schijnt dat er dan niet meer het zakje bij zit die er o.a. voor zorgt dat m’n haar uit valt. Ben benieuwd wat voor haar ik er voor terug krijg.